Thuis komt Kobe met verhalen naar huis over school. Over zijn twee lieve juffrouwen. Over de kindjes in zijn klas. Over de spelletjes die hij op de speelplaats gespeeld heeft. Over zijn bokes die hij in de refter opgegeten heeft. Over de vriendjes in zijn klasje. Over de tekeningen die hij in De Sloeber gemaakt heeft. Ik durf gerust zeggen dat ik veel weet over wat Kobe doet op school door wat hij thuis komt vertellen. Thuis zingt hij ook de liedjes die hij in de klas geleerd heeft of verteld hij ronduit over wat Jules de klaspop allemaal doet. Zijn nieuwjaarsbrief bijvoorbeeld kon hij helemaal alleen opzeggen. Thuis is Kobe heel uitbundig!
![]()
Maar in de klas? In de klas zwijgt Kobe. Hij praat wel tegen de andere kindjes, maar tegen zijn juffen heeft hij nog nooit gesproken. Ik denk dat hij zelfs niet antwoordt als de juf iets vraagt of dat hij nooit iets uit zichzelf zal vertellen. Ik maak me soms echt zorgen, want wat als hij echt eens iets serieus voor heeft? Of als hij pijn heeft? Gaat hij dat dan wel vertellen? Ook bij zijn onthaalmoeke vorig jaar heeft het maanden geduurd vooraleer hij gepraat heeft tegen haar.
Vandaag kreeg ik een persbericht in mijn mailbox. Over selectief mutisme. Ik begon te lezen en ik herkende er mijn zoontje eerlijk gezegd wel wat in.
"Selectief mutisme is een angststoornis. Het kind kan spreken, maar klapt toe als er mensen met
gezag in de buurt zijn. Elk kind is wel eens verlegen en bang, zeker bij het begin van het schooljaar. Hoe weet je of jouw kind mogelijk een selectieve mutist is?
Maar in de klas? In de klas zwijgt Kobe. Hij praat wel tegen de andere kindjes, maar tegen zijn juffen heeft hij nog nooit gesproken. Ik denk dat hij zelfs niet antwoordt als de juf iets vraagt of dat hij nooit iets uit zichzelf zal vertellen. Ik maak me soms echt zorgen, want wat als hij echt eens iets serieus voor heeft? Of als hij pijn heeft? Gaat hij dat dan wel vertellen? Ook bij zijn onthaalmoeke vorig jaar heeft het maanden geduurd vooraleer hij gepraat heeft tegen haar.
Vandaag kreeg ik een persbericht in mijn mailbox. Over selectief mutisme. Ik begon te lezen en ik herkende er mijn zoontje eerlijk gezegd wel wat in.
"Selectief mutisme is een angststoornis. Het kind kan spreken, maar klapt toe als er mensen met
gezag in de buurt zijn. Elk kind is wel eens verlegen en bang, zeker bij het begin van het schooljaar. Hoe weet je of jouw kind mogelijk een selectieve mutist is?
O Je kind spreekt voldoende Nederlands.
O Je kind heeft al ten minste een maand niet in de klas gesproken.
O Je kind praat thuis normaal.
O Je kind antwoordt niet op vragen van de leraar, ook al weet het het antwoord. Het wil/kan niet voorlezen, een spreekbeurt voeren."
O Je kind heeft al ten minste een maand niet in de klas gesproken.
O Je kind praat thuis normaal.
O Je kind antwoordt niet op vragen van de leraar, ook al weet het het antwoord. Het wil/kan niet voorlezen, een spreekbeurt voeren."
Ik moet eerlijk bekennen dat ik alle vraagjes kan aankruisen.
Zijn er mensen die ervaring hebben met selectief mutisme? Eeuwige dankbaarheid voor al jullie tips!
x
Een bezorgde mama